Następny dzień miał być tym najważniejszym. Nie umniejszając innym, to właśnie Fennesz i Oval byli tzw. gwiazdami i wizytówką Transvizuali. Impreza odbyła się w Pomorskim Parku Naukowo-Technologicznym w Gdyni. Jak się okazało, była to doskonała miejscówka. Pojemna, klimatyczna sala fajnie współgrała z tym, co prezentowali obaj artyści. Nim przejdę do opisu samych występów, trochę ponarzekam. Nie powalały wizualizacje, które owszem, nie przeszkadzały, ale i również nie robiły większego wrażenia. Tak trochę były żeby być. Druga kwestia to publika, w której to było chyba kilka przypadkowych dusz, nie mających pojęcia, co się ma za chwilę wydarzyć. Nie lubię dzielenia muzyki na „wyższą” i „niższą”, lecz akurat przy takich dźwiękach potrzeba pewnego skupienia i ciszy, a osobnicy chodzący w tę i we w tę po piwo delikatnie psuli wrażenie. Ale odstawmy te sprawy na bok. Zabawę rozpoczął Oval. Niemiec oczywiście zaprezentował swoją wersję trzask-szum-klik elektroniki (termin ukuty przeze mnie) ze sporymi elementami ambient/minimal techno. Markus wzbudził moją sympatię niezwykłym zaangażowaniem. Sprawiał także wrażenie osoby przebywającej w innym świecie, przez co generowane dźwięki zdawały się unosić w powietrzu i krążyć. Był to niewątpliwie mistyczny pokaz oparty na przemyślanym koncepcie. Dlatego występ Fennesza chwilę później nieoczekiwanie okazał się minimalnie słabszy. Przerwy oraz pewne kłopoty z gitarą nie wprowadziły już w taki trans, co nie oznacza, że było źle, a wręcz przeciwnie. Zdaję sobie sprawę, iż na hasło „ściana dźwięku” wielu z Was skrzywi się, natomiast w tym wypadku trudno użyć innego określenia. W uszy wbijały się drone’y, „brudna” gitara oraz skromne melodie. Tak więc zabrakło „kropki nad i”, mimo tego i tak Austriak pokazał się z jak najlepszej strony.