Pięć ostatnich albumów Bowiego – okres umacniania pomnikowości, a może czas tworzenia się na niej rys?

W czwartej części naszej dzielnej retrospektywy przyglądamy się okresowi, w którym forma Bowiego przypominała rollercoaster.

Trylogia berlińska, „Scary Monsters”, „Let’s Dance”. W trzecim odcinku przeglądu Davida Bowiego mierzymy się z naprawdę ważnymi dziełami, co nie znaczy, że nasze opinie nie mogą Was trochę zaskoczyć.

Od Alladyna Rozsądnego do Chudego, Białego Księcia, czyli zapraszamy na kolejne stacje rozpędzonego pociągu historii, którego pasażerem, a jednocześnie w coraz większym stopniu maszynistą, jest David Bowie.

Pierwsze pięć płyt David Bowiego to doskonała prezentacja możliwości dwudziestokilkulatka ubiegającego się o stanowisko legendy popkultury.

12 minut fajnych, ale też trochę męczących.

Zapowiedź reedycji „Terroromansu” przynosi najlepszy utwór Much od lat.

Przedstawiamy artystów, na których warto zwrócić szczególną uwagę w trakcie tegorocznego Spring Breaka.

Nie no, to już jest masochizm.

Projekt atem powstał kilka lat temu w Toruniu. Od tego czasu, choć już w innej lokalizacji, tworzy on eteryczny dream pop, oparty na mglistym klimacie i pełen niedopowiedzeń. Między innymi o tych niedopowiedzeniach opowiedzieli mi niedawno członkowie zespołu, choć nasza rozmowa krążyła też wokół innych, równie ciekawych, wątków.

Na plus można zaliczyć atemowej ekipie przejście na język polski, na minus odejście od dream popowej mglistości w stronę mainstreamowej alternatywności.

Flirt Jaara z bardziej tanecznymi brzmieniami robi ostatnio furorę. Czy słusznie?