Finał serii, a w nim: mroczna strona Paula, materiał kontemplacyjny, patchworkowy muzak, hołdy dla standardów, no i konstatacja staruszka na fleku: balsamacja to zajebisty wynalazek.

W odcinku trzecim Paul gubi się w studiu Padghama, po czym zatraca się w ponownie – w rozpamiętywaniu Elvisa. Następnie kuma się z innym Elvisem, pisze ostatni wielki przebój i wraca do genezy nazwy macierzystego zespołu (coś tam z płonącym plackiem).

W odcinku drugim Macca daje się popisać skrzydłowym, odkrywa nową falę, rozwiązuje zespół i znowu zamyka się w piwnicy, by za chwilę wejść na szczyt. Bywa też jak Kamil Stoch.

W odcinku pierwszym: Bitels rozbija zespół, Ramon łapie barana za rogi, Paul rozwija skrzydła, wsiada na motor, ucieka do Lagosu i ciągle zdumiewa swobodą. Bywa też jak Adam Małysz.

Pięć ostatnich albumów Bowiego – okres umacniania pomnikowości, a może czas tworzenia się na niej rys?

Yves Tumor wkracza tym krążkiem do ekstraklasy współczesnej elektroniki.

Ta esencjonalna playlista jest dźwiękową ilustracją przeglądu post-beatlesowskiej dyskografii Paula McCartneya.

Niedawna śmierć Hardy'ego Foxa odbiła się szerokim echem w środowisku muzycznym. Z tego powodu postanowiliśmy wrócić do debiutu grupy, z którą Fox związany był najsilniej.

Wyczekiwany debiut artystki spełnia większość pokładanych nadziei i przynosi przy tym sporo zaskoczeń.

Muchy wracają jak dawno niewidziany krewny.

W tym roku James Newell Osterberg Jr., znany szerzej jako Iggy Pop, obchodził 71. urodziny. Oto przegląd najciekawszych momentów jego wyboistej kariery solowej.

Siema, jesteśmy redaktorami Screenagers, a świat bardzo nas wkurza.