Finał serii, a w nim: mroczna strona Paula, materiał kontemplacyjny, patchworkowy muzak, hołdy dla standardów, no i konstatacja staruszka na fleku: balsamacja to zajebisty wynalazek.

W odcinku trzecim Paul gubi się w studiu Padghama, po czym zatraca się w ponownie – w rozpamiętywaniu Elvisa. Następnie kuma się z innym Elvisem, pisze ostatni wielki przebój i wraca do genezy nazwy macierzystego zespołu (coś tam z płonącym plackiem).

W odcinku drugim Macca daje się popisać skrzydłowym, odkrywa nową falę, rozwiązuje zespół i znowu zamyka się w piwnicy, by za chwilę wejść na szczyt. Bywa też jak Kamil Stoch.

W odcinku pierwszym: Bitels rozbija zespół, Ramon łapie barana za rogi, Paul rozwija skrzydła, wsiada na motor, ucieka do Lagosu i ciągle zdumiewa swobodą. Bywa też jak Adam Małysz.

Pięć ostatnich albumów Bowiego – okres umacniania pomnikowości, a może czas tworzenia się na niej rys?

Panda Bear bierze urlop od Animal Collective i nagrywa płytę, na której nie schodzi poniżej pewnego poziomu.

Już przy „Field Of Reeds” byliśmy entuzjastyczni, ale teraz to już naprawdę wielkie rzeczy się dzieją.

Bałtyk wykorzystuje smutne piosenki w najlepszy możliwy sposób.

Debiutancki album Donnelly to idealny ażurowy indie pop.

Pamiętacie muzykę, która towarzyszyła przygodom Max i Chloe? Old Sea Brigade na pewno wam ją przypomni.

Wpływowy, choć niedoceniany, a dziś nieco zapomniany. Pod wieloma względami postać tragiczna. Oto przegląd najciekawszych momentów kariery Rowlanda Stuarta Howarda.

MLODEMU KOTKOWI udało się własnym sumptem zalać strukturalne problemy i postawić piękny trzypiętrowy bloczek na dobrze skomunikowanym osiedlu z trudną historią.