Wydane po ośmioletniej ciszy „Fetch The Bolt Cutters” to dobra okazja do podsumowania całego dorobku Fiony Apple, szczególnie że dotychczas była u nas skandalicznie pomijana w recenzjach.

Kontynuujemy przegląd albumów The Cure, przechodząc do późnej twórczości Roberta Smitha.

Z okazji niedawnych sześćdziesiątych urodzin Roberta Smitha oraz czterdziestolecia „Three Imaginary Boys”, prezentujemy pierwszą część przeglądu albumów The Cure.

Finał serii, a w nim: mroczna strona Paula, materiał kontemplacyjny, patchworkowy muzak, hołdy dla standardów, no i konstatacja staruszka na fleku: balsamacja to zajebisty wynalazek.

W odcinku trzecim Paul gubi się w studiu Padghama, po czym zatraca się w ponownie – w rozpamiętywaniu Elvisa. Następnie kuma się z innym Elvisem, pisze ostatni wielki przebój i wraca do genezy nazwy macierzystego zespołu (coś tam z płonącym plackiem).

„Pryzmaty” nie pozostawiają cienia wątpliwości – są ważnym krokiem na drodze Heleny Marzec-Gołąb do odważnego wyrażania siebie.

Powiedzmy sobie jedno: Lianne La Havas bezsprzecznie znajduje się w gronie najlepszych współczesnych wokalistek.

Boris się nie starzeje, a „No” jest tego najlepszym przykładem.

Najnowszy album współzałożyciela Skweru potwierdza, że Wojtek Cichoń nadal jest na obrzeżach rodzimej sceny, ale jednocześnie konsekwentnie buduje swoją legendę

Francuzom z Phoenix nigdy nie można było odmówić umiejętności pisania przebojów: „Identical” to kolejny z nich.

„Petals For Armor” zaskakuje.

W dwudziestą rocznicę wydania „Silence is Sexy” niemieccy eksperymentatorzy raczą nas wyjątkowo udaną kontynuacją wypracowanej przed laty formuły.