Ocena: 8

Mogwai

Government Commissions (BBC Sessions 1996-2003)

Okładka Mogwai - Government Commissions (BBC Sessions 1996-2003)

[Matador; 21 lutego 2005]

O koncertach Mogwai krążą już legendy. W opinii wielu fanów, ale także i dziennikarzy muzycznych występy Szkotów mają charakter mistycznych, dalekich od utartych powszechnie schematów, widowisk. Kompozycje prezentowane na żywo często różnią się od wersji albumowych. A tendencje odgrywania utworów nuta w nutę są dla zespołu po prostu obce.

W związku z powyższym muzycy wyszli naprzeciw oczekiwaniom swoich zwolenników, wydając na jednym albumie 10 utworów pochodzących z różnych sesji dla Radia BBC, od 1996 roku poczynając, na 2003 roku kończąc. „Government Commissions” jest nie tylko okazją do zaprezentowania i potwierdzenia koncertowego kunsztu i muzycznych umiejętności, ale także idealnym podsumowaniem dotychczasowej drogi artystycznej obranej przez Mogwai. Dlatego też na „najnowszym” albumie grupa umieściła utwory hałaśliwe, ale i te spokojniejsze. Przede wszystkim jednak sesje dla BBC okazały się na tyle udane, znakomicie nagrane, że już przy pierwszym obcowaniu robią ogromne wrażenie.

Do grona najstarszych z całego zestawu należą dwie kompozycje, „Superhereos Of BMX” i „R U Still In 2 It?”, zarejestrowane u Johna Peela w grudniu 1996 roku. Ta pierwsza, w wersji oryginalnej zamieszczona została na EPce „4 Satin” (a kilka lat później także na porywającej kompilacji „[EP] + 6”) i charakteryzuje się transowym rytmem perkusji oraz niezwykle intensywnymi, przestrzennymi piskami i rzężącymi gitarami. Wspomniany, drugi utwór, to wczesna, instrumentalna wersja kompozycji, która ukazała się na „Young Team”. Ze względu na brak wokalu traci trochę ze swojej ekspresji, ale z drugiej strony świadczy o ewolucji jednej z najpiękniejszych pieśni Szkotów. „New Paths To Helicon Part. I” oraz „New Path To Helicon Part. 2” pochodzą z dwóch odrębnych sesji, ale z tego samego 1998 roku. Pierwotnie zamieszczone na jednym z singli, podobnie jak na tamtym wydawnictwie, tak i na „Government Commissions” idealnie się uzupełniają. Część pierwsza przytłacza ścianą dźwięku, odznaczając się odrealnioną nastrojowością. „Helicon II” to jest już zdecydowanie krótsze i prezentuje łagodne, odrobinę rozmyte, melancholijne oblicze Mogwai. Obok siebie zdecydowano się umieścić utwory, które w wersjach oryginalnych znalazły się na „Come On Die Young”. „Kappa” wyróżnia się ze względu na stopniowanie nastroju, a zarazem dosyć ponury klimat. „Cody” to pieśń na miarę „R U Still In 2 It?” w wersji z debiutanckiego albumu Mogwai. Wspaniały jest nie tylko tekst („Old songs stay ‘til the end, sad songs remind me of friends. And the way that it is, I could leave it all. And I ask myself would you care at all?”), ale też w pewnym stopniu inspirowane stylistyką slow-core prowadzenie głównego motywu. Smutek bijący od tego fragmentu przywodzi na myśl wczesne dokonania Low czy w mniejszym stopniu Codeine i jest bardziej intensywny niż w wersji znanej w oryginale. Reprezentantem „Rock Action” jest z kolei „Secret Pint”, niestety chyba najsłabszy spośród wszystkich tu zgromadzonych utworów. Gdyby Szkoci zdecydowali się na zamieszczenie „You Don’t Know Jesus” czy „Take Me Somewhere Nice” byłby to zdecydowanie lepszy wybór i „Government Commissions” nabrałoby dodatkowych barw. Otwierający, „Hunted By A Freak” pochodzi z ostatniej sesji dla Radia BBC, z 2003 roku. Charakterystyczna linia melodyczna, przetworzony przez vocoder wokal i przestrzenne dźwięki gitary tworzą niepowtarzalny klimat. „Stop Coming To My House” to drugi reprezentant ostatniej jak na razie płyty Szkotów, „Happy Songs For Happy People”. Wersja koncertowa tego utworu pogłębia skojarzenia z twórczością Sigur Rós i także wypada interesująco.

Spośród pozostałych kompozycji, warto jeszcze wspomnieć o ponad 18 minutowym, po części improwizowanym „Like Herod”. Powoli rozwijający się motyw spośród delikatnie tkanych, ledwo słyszalnych dźwięków w pewnym momencie przeradza się w prawdziwy atak gitarowego hałasu i furii. Mogwai powtarzają ten patent drugi raz, tyle, że ze zdwojoną siłą, wgniatając słuchacza w fotel. Następnie pozwalają na stopniowe opadanie napięcia, serwując przedziwne trzaski i przestrzenne piski, jakich nie powstydziliby się nawet Sonic Youth.

Ostatecznie, przy okazji „Government Commissions”, Mogwai udowadniają swój ogromny koncertowy potencjał i talent. Sprawiają, że słuchając tych dziesięciu kompozycji, wybranych spośród wszystkich sesji dla Radia BBC, można odczuć odmienne stany muzycznej świadomości i na moment oderwać się od szarej rzeczywistości. Doznania gwarantowane.

Piotr Wojdat (9 marca 2005)

Oceny

Artur Kiela: 8/10
Piotr Wojdat: 8/10
Tomasz Łuczak: 6/10
Średnia z 11 ocen: 7,90/10

Dodaj komentarz

Komentarz:
Weryfikacja*:
 
captcha
 

Polecamy

statystyka

Przeczytaj także