Ocena: 7

Bell X1

Music In Mouth

Okładka Bell X1 - Music In Mouth

[Island; 21 lipca 2003]

Zapytałam: lubicie „The Man Who”?? Odpowiedzieli: uwielbiamy/ to najlepsza płyta Travis/ melodyjność, łatwość - zapędzili się - melancholia/ aż się chce krzyczeć razem z Franem... Nie wiedzieli, że znam godnego następcę tej płyty; płyty, która wzniosła Travis na wyżyny. Bo „Music In Mouth”, moi drodzy, to nic innego, jak ten ponoć najlepszy Travis.

Bell X1 to czwórka chłopaków z Kildare w Irlandii. Ich historia sięga początku lat dziewięćdziesiątych, kiedy to wraz z Damienem Rice’m na wokalu, występowali pod szyldem Juniper. Damien opuścił zespół w 1999 roku, ale widać jego koledzy nie rozpaczali: przemianowali się na Bell X1 i wydali (ale tylko w na terenie Irlandii) płytę „Neither Am I”. Odbyli trasę koncertową z The Bandits i powrócili z nowym krążkiem.

Prawda jest taka, że to bardzo dobra płyta, ale nie ma co się oszukiwać: nie „ich”. Na każdym kroku widać inspiracje czołowymi, brytyjskimi formacjami takimi jak Coldplay, Radiohead oraz, przede wszystkim, Travis. Kto nie lubi tych zespołów albo ma dosyć ich kopii, nie ma po co sięgać po „Music In Mouth”, naprawdę.

Kojarzycie „Run” Snow Patrol? Moja znajoma słucha tego utworu tylko do 1:17, bo potem zmienia się on w sztandarową piosenkę spragnionych hymnów Brytyjczyków. Polecę jej „I'll See Your Heart And Raise You Mine”, bo to właśnie te pierwsze 77 sekund „Run”, a w wykonaniu Bell X1 – całe 5 minut! I jakie piękne... Wspaniale również usłyszeć „Fake Plastic Trees” w odświeżonej wersji („Eve, The Apple Of My Eye”)... „In Every Sunflower” przypomniało mi chwile spędzone na słuchaniu Calla – ponure myśli, gęsta atmosfera i takie tam... Mamy również przebojowość na miarę travisowego „Turn” („Snakes And Snakes”). W „Tongue”, nagranym przy współpracy z Damienem Rice’m (!), na próżno próbowałam doszukać się głosu tego artysty. Ale znalazłam coś innego, mianowicie nawiązanie do starego, dobrego U2. Brawa dla utalentowanych Irlandczyków należą się za przekornie (na tle całej płyty) garażową, tudzież punkową piosenkę „White Water Song” (We've got a file on you!).

Sama nie wiem, co mam o tym myśleć... Z jednej strony te jedenaście alt.countrowych piosenek, to nic odkrywczego. Z drugiej zaś, to niezwykła zbieranina tego, co w muzyce z Wysp najlepsze, okraszona ciepłą wokalizą Paula Noonana (pełniącego funkcję perkusisty Juniper). Rzadko spotyka się tak różnorodne płyty, równie spektakularne, jak pokonanie samolotem Bell X1 bariery dźwięku...

Dominika Chłopicka (14 marca 2004)

Oceny

Kasia Wolanin: 4/10
Średnia z 3 ocen: 6,33/10

Dodaj komentarz

Komentarz:
Weryfikacja*:
 
captcha
 

Polecamy

statystyka

Przeczytaj także