Rachael Yamagata

Rachael Yamagata [EP]

[Private Music; 7 października 2003]

Składniki:

-łyżka Fiony Apple

-szklanka Beth Orton

-szczypta Norah Jones i Tori Amos

-garść Ani DiFranco

-do dekoracji kawałki PJ Harvey

Historia potrawy

Rachael Yamagata swoją karierą (choć jest to słowo użyte mocno na wyrost w tym przypadku) rozpoczęła w funkowym zespole Bumpus, który grywał po różnych klubach w Chicago i nagrywał albumy dla dość wąskiej publiczności. Po ponad 4 latach współpracy dziewczyna postanowiła spróbować tworzyć muzykę solo. Wydajesię to być znakomitym posunięciem, ponieważ zespołowi Bumpus prawdopodobnie nigdy nie byłoby dane być znanym szerszej publiczności, a Rachael Yamagata naprawdę ma szansę zostać kimś na miarę wymienionych wcześniej wokalistek.

Sposób przyrządzenia

Ta płyta pewnie nie brzmiałaby tak, gdyby nie pomoc ludzi związanych z różnymi wykonawcami takimi jak Yo La Tengo, Smashing Pumpkins, Spin Doctors czy Garbage, choć nie jest to rockowa muzyka, lecz subtelne, delikatne dźwięki nagrane pod przejmujący i niezwykły wokal Rachael. Epkę otwiera "Collide", które jest chyba najlepszym dowodem na ogromny talent wokalistki, ponieważ jest to utwór piękny, momentami przypominający najlepsze kawałki wspomnianej już Fiony Apple. Przebojowe "Worn Me Down", mimo iż jest chyba najsłabszym i najmniej reprezentatywnym kawałkiem dla muzyki Rachael, wcale nie obniża ogólnej oceny całej płytki. Najmocniejszą piosenką jest "Known For Years" zbliżające twórczość Yamagaty bardziej do PJ Harvey niż Norah Jones. Cały singiel zamyka hidden track "These Girls" z poruszającym, wspaniale zaśpiewanym tekstem. Aż trudno uwierzyć, że taki materiał nagrała niegdyś wokalistka funkowego zespołu!

Dla dociekliwych smakoszy

We wrześniu ubiegłego roku Rachael miała okazję występować wspólnie z Damienem Rice'em i została fanką jego twórczości, a ich minikoncerty były bardzo dobrze odebrane przez krytykę. Mam nadzieję, że Rachael Yamagata podobnie jak Damien nagra dobrą płytę i będziemy mieli okazję jeszcze o niej usłyszeć, bo byłoby naprawdę szkoda dla muzycznego podniebienia, gdyby było inaczej.

Kasia Wolanin (29 stycznia 2004)

Oceny

Kasia Wolanin: 8/10

Średnia z 2 ocen: 7,5/10

PUBLIKACJE POWIĄZANE

Rachael Yamagata - Happenstance

OSTATNIE PUBLIKACJE AUTORA

Kristin Kontrol - X-Communicate

Kristin Welchez z Dum Dum Girls w nowej, całkiem zaskakującej odsłonie.

Joanna Newsom - Sapokanikan

Po 5 latach swoje milczenie przerywa jedna z najważniejszych postaci sceny folkowej ubiegłego dziesięciolecia.

Chromatics - I Can Never Be Myself When You're Around

Johnny Jewel z rozmachem zaprasza na parkiet.

Grimes - REALiTi

Grimes wraca do brzmienia „Genesis” i „Oblivion”.

Florence and The Machine - What Kind Of Man

Po czteroletniej przerwie rudowłosa wokalistka powraca z nową płytę, zapowiadając ją niezbyt ciekawym singlem.

Yumi Zouma - Catastrophe

Trio z Nowej Zelandii - podobnie jak w roku ubiegłym - przynosi do nas wiosenno-letnią atmosferę w środku zimy.

Płyta

22.04.2021

Sentino - Czary Mary

Sentino na „Czary Mary” wydaje się człowiekiem dojrzalszym, nie rzuca już zabawnych, przechwałkowych wersów, ale wciąż wykazuje imponującego skilla za piórem.

Płyta

06.04.2021

slowthai - Tyron

Brytyjski raper w uderzająco podobny do Brockhampton sposób połączył bengerową przewózkę z introspektywnymi balladami.

Płyta

29.03.2021

Ƶurawie - Poza Zasięgiem

Żurawie zgrabnie łączą synth z noise rockiem: w efekcie nie da się nie zwrócić uwagi na ich brzmienie na „Poza Zasięgiem”.

Płyta

15.02.2021

Portrayal of Guilt - We Are Always Alone

„We Are Always Alone” jest nagraniem obezwładniającym.

Płyta

23.12.2020

Bring Me The Horizon - Post Human: Survival Horror

Choć nie brak krytyków stylu, jaki grupa Oliego Sykesa przybrała w ostatnich latach, trzeba przyznać jedno: Bring Me The Horizon wciąż utrzymują się na powierzchni.

Polecamy

Rachael Yamagata