[Ineffable / I; 15 kwietnia 2003]

Jest późna jesień. Muzyka puszczana w radiu ma się nijak do klimatu za oknem i melancholii kryjącej się w spadających liściach, w okrywającej wszystko mgle. Zabieram się do przesłuchiwania nowych płyt. Lisa Germano... Zaraz, zaraz. To ta sama pani, której strona internetowa co najmniej kazała mi zbierać język z podłogi? Posłużę się cytatem, którym artystka opisuje swoją muzykę i może dzięki temu będzie mi łatwiej opisać zdziwienie, jakie wywołał u mnie album "Lullaby for Liquid Pig"

my songs are mostly about questions

coffe and good wine and stuff

Plastyczny opis artystki wydał mi się bardzo intrygujący i natychmiast kazał zapoznać się z twórczością, co niestety zrobiłam i tak zdecydowanie za późno.

Pierwszy utwór "Nobody's Playing" jest idealną zapowiedzią tego, co nas czeka w dalszej części albumu. Delikatny fortepian tworzy tło dla głębokiego wokalu artystki, a gdzieś z oddali dobiegają smyczki, trójkąt, jakieś pomrukiwania i psychodeliczne trzaski. Każdy kolejny utwór jest podobny do poprzedniego i razem tworzą wspaniałą spójną stylistycznie całość, która może służyć jako wypełniacz jesiennych wieczorów. Jedynie utwory "Candy" i "It's Party Time" odstają troszkę od całości, ale mimo wszystko w jakiś magiczny sposób współgrają.

Warto wspomnieć również o warstwie tekstowej, która klimatem idealnie wpasowuje się w tło muzyczne i na bardzo długo zapada w pamięć. I, tak trochę na zasadzie paradoksów artystka słodkim głosem, wyśpiewuje:

Oh yeah

Alcohol,

Tworzy naprawdę niesamowite wrażenie...

Polecam ten album każdemu, kto lubi choć trochę wieczory, kiedy wszystko wydaje się zasypiać, miasto jest puste, mgła wypełnia przestrzeń między budynkami, a w tle sączy się muzyka, która przywodzi na myśl niecodzienne obrazy. I jeszcze jeden cytat, ale już na temat owego albumu.

ok. i give up too hard to trust people.

so..?

Wspaniała płyta.

• Tweetnij