No i nadszedł wreszcie czas na werdykt końcowy, moi Szwedzi i ludki innych narodowości. Dodam do tego fakt, że niektóre płyty przesłuchałem ponownie, by mieć co do nich pewność, tak więc: płyty Ministry z lat 80. i 90. to tragedia jak się patrzy. Początki bandu to jakiś nędzny Pop, zaś kolejne longplaye to rejony jakiegoś jak na owe czasy dziwnego Eksperymentalu, w którym Al z ekipą z płyty na płytę zdawał się pogłębiać. "The Mind Is A Terrible Thing To Taste" brzmi jak bardzo niewydarzony Hardcore/Punk i jedynym w miarę znośnym w przypadku tego krążka numerem jest 'Burning Inside', co nie wróży zbyt dobrze a niestety później jest tylko gorzej. "Psalm 69" to nędza z góry na dół o czym świadczy prostacki do bólu otwieracz 'N.W.O.', czy równie nudny 'Just One Fix', bądź popie*dolony i niemalże Blackowy 'TV II', a sprawy nie ratuje Punkowy 'Hero' i 'Jesus Built My Hotrod' (będący Motorheadem dla ubogich). I to jest ta "Klasyka"?! - dobre sobie. Natomiast ostatni z lat 90. "Dark Side Of The Spoon" powinien nosić tytuł "Projekcje Astralne", bo taka jest jego z grubsza zawartość: rozmyte, ciągnące się, pojechane, kosmiczne kawałki, podczas których nagrywania chłopaki z Ministry widzieli dźwięki i słyszeli obrazy, co było oczywiście spowodowane przedawkowaniem LSD czy innego Extasy. Sorry Winnetou, ale nie kupuję tego. Natomiast jeśli chodzi o wydawnictwa z nowego Tysiąclecia to niestety zaliczyłem ku*ewsko bolesne rozczarowanie: "Animositisomina" kontynuuje tradycje poprzedników w kwestii nudy i napie*dalania na jedno kopyto, "Houses Of The Mole" poza 2-ma pierwszymi kawałkami nie ma czego (dobrego) zaoferować, na "The Last Sucker" rządzą zdecydowanie 3 pierwsze wymiatacze i 10-ty na albumie 'End Of Days Pt.1' ale to by było na tyle, no a "From Beer To Eternity" to kpina ze Słuchaczy i powrót do muzycznego chaosu. No i w tym momencie zostają aż 2 wydawnictwa, które okazały się prawdziwymi arcydziełami muzycznego zniszczenia, a konkretnie jest to rzeźnicki "Rio Grande Blood" i jeszcze brutalniejszy "Relapse". Niestety jestem w ch*j rozczarowany tym bilansem, bo miałem naprawdę spore nadzieje na to, że kolesie z Ministry pójdą po rozum do głowy i zaczną od nowego Tysiąclecia rozpie*dalać świat stricte Thrashowymi dźwiękami z najwyższej półki, a wyszło jak wyszło - udały im się 2 takie longplaye, bo cała reszta to ich specyficzna jazda po bandzie. No cóż, jakoś to przeboleję - przynajmniej nagrali te 2 wybitne killery, przy których będę niejednokrotnie się za*ebiście bawić (a koszulka z "Rio Grande Blood" jest już w drodze do mnie!). To tyle. Ludzie chełbią starym płytom Ministry i mają do tego jak najbardziej prawo, ale to nie zmienia faktu, że są one prostackie i prymitywne pod każdym względem, a "Rio Grande Blood" i "Relapse" to ich żywe zaprzeczenie. Po takich katuszach czas odtruć mózg i najlepszym lekiem na to jest niezawodny Venom, który trzyma fason od samego początku, czego niezaprzeczalnym dowodem jest zeszłoroczny "From The Very Depths" - materiał tak obłędny, że aż genialny.

Cieszę się Szwedzie, że mogłem Cię zaskoczyć i tym samym zmienić Twoje życie. :))) Widzisz, też mnie ciągle coś zaskakuje - jak na przykład nędza, jaka wylewa się z płyt Ministry. Mam urlop, więc mam trochę czasu na zbadanie tematu. Niestety nie rozumiem fenomenu tych kolesi, więc spytam krótko: z czego wynika ich fenomen, z płyt "Mind Is A Terrible Thing To Taste" czy może "Psalm 69"?! Ja pie*dolę, przecież to jest taka mizeria, że aż uszy krwawią - te krążki brzmią jakby kapela ćwiczyła sobie w sali prób (zwłaszcza "Psalm 69" - napie*dalanie w kółko jednego i tego samego), dlatego nie ogarniam ludzkiego szału na punkcie tych wydawnictw. Ku*wa, o co w ogóle biega?! A najbardziej mnie śmieszy stwierdzenie "Psalm 69 to szczytowe osiągnięcie Ministry" - to tak jakby powiedzieć, że szczytowym osiągnięciem Carcass jest "Reek Of Putrefaction" czy "Symphonies Of Sickness". Tak więc krążki Ala i spółki z lat 80. i 90. to jakiś nieśmieszny żart, a jak się okazuje - później nie jest wcale lepiej. Sięgając do ich płyt z nowego Tysiąclecia miałem nadzieję na poprawę, ale niestety znowu się sparzyłem: "The Last Sucker" i "From Beer To Eternity" to jawne kpiny ze Słuchaczy, bo na każdym longplayu z osobna wyszło tylko kilka numerów, podczas gdy cała reszta jest niemiłosiernie ch*jowa i bez wyrazu (czyt. pomysłu). Jedyne krążki jakie im rzeczywiście wyszły to miażdżące "Rio Grande Blood" i powyższy "Relapse" i nic więcej - jak na taki "dorobek" to na moje oko Ministry jest coś zbyt rozchwytywane oklaskami i pochwałami... Zostały mi do obalenia "Animositisomina" i "Houses Of The Mole", więc się dzisiaj okaże, czy to wybija się ponad ten cały gnój. Tak w ogóle to siemanko, Szwedzie. :)))

Miło nam Cię poznać " zupełnie obiektywny słuchaczu", myślałem że ktoś taki jak ty nie istnieje.

Autora powyższych pomyj i innych tutejszych krytykantów widać najzwyczajniej w świecie popie*doliło, bo krytyka powyższego krążka to jakieś brednie z dupy! I mówię to jako zupełnie obiektywny Słuchacz, bo nie jestem fanem/fanatykiem Ministry (słyszałem w całości ich 2 płyty i parę singli), a do tego jestem ku*ewsko wybredny (mało co z nowo poznanych rzeczy mi leży), więc idąc tym torem powtórzę: autora powyższych pomyj i innych tutejszych krytykantów najzwyczajniej w świecie popie*doliło! Ten krążek to stare dobre Thrashycho, które zawiera wszystko co Thrash zawierać powinien: sterylne i brutalne brzmienie, zmiany tempa i zróżnicowaną rytmikę łącznie z wypaśnymi solówami. Wszystko jest tutaj na swoim miejscu i po ch*j to zmieniać?! - gdyby chłopaki za bardzo przekombinowali to byście ku*asy narzekali, że po kiego ciula Ministry zmienia Thrash. Podsumowując: "Relapse" to wyku*wisty krążek (9/10), który rozpie*dala wszystko w swoim zasięgu, co da się rozpie*dolić, a takie wały jak wy mogą iść się je*ać! Tyle ode mnie.

Mnie się album bardzo podoba, ale moze dlatego, ze jestem zatwardziałym miłośnikiem thrashowych gitar i do tego sentyment do Psalm 69, no ale moje upodobania sięgają różności od Test Dept., Throbbing Gristle, Cabaret Voltaire, Die Krupps, Neubautenów, Swans, the Residents, Coil, Killing Joke po Godflesh, Carcass i Napalm Death, mimo tego zgodzę się, że z Barkerem albumy były nieoczywiście rewelacyjne, choćby Filth Pig.

Na zmianę oceny już za późno, ale mogę przyznać rację, że w miarę upływu czasu i kolejnych odsłuchów miernota tego albumu jeszcze bardziej wychodzi na wierzch.
Mam przynajmniej nadzieję, że na tegorocznym Brutal Assault zagrają jednak jakieś stare numery.

łoł...aż cztery??? chyba tylko z nostalgii. Płyta tragiczna, jak 3 poprzednie. od kiedy odszedł Paul Barker, Ministry nagrywa gówno. Nie ma pomysłu na brzmienie, kompozycje, nawet oprawę graficzną. jedynie ciągłe nawiązania do Psalmu 69. Widać kto był prawdziwym mózgiem Ministry. Kto "mieszał" z brzemieniem z płyty na płytę, kto wprowadzał ten duszny klimat w kompozycjach. Szkoda że się nie rozpadli po Animonitosominia. Zaoszczędziłbym pięciu dych na gówniany Houses of the Mole. Na szczęście w porę załapałem o co chodzi. jako fan, pragnący usłyszeć przekrój materiału na "pożegnalnej" tasie, również zostałem wydymany, bo jak się okazało, wujek Al 80 % koncert gra kawałki z ostatnich płyt, nagranych bez Barkera + chujową przeróbkę Armstronga. zmieńcie tą ocenę bo jest za wysoka. WSTYD!!!!!