Zespoły, które czterdzieści, trzydzieści czy jeszcze dwadzieścia lat temu były u szczytu swoich artystycznych możliwości, dziś są zaledwie cieniem samych siebie: Pixies nie stanowią tutaj wyjątku. Czy najnowszy album zmienił coś w tej kwestii?

Gdybym miał podać jeden przymiotnik, który charakteryzuje najnowszą płytę Swift, na myśl przychodzi mi od razu słowo fajna.

„Charli” miało ambicję, by stać się całkowicie nowym rozdaniem w światowym popie. Udało się tylko połowicznie.

„The Center Won’t Hold” rodzi nieco mieszane uczucia z tendencją zmierzającą raczej do zawodu.

„Ginger” jest znacznie dojrzalszym i bardziej dopracowanym albumem Brockhampton niż „Iridescence”.

Początkowo death metal wcale nie był odbierany jako coś gorszącego: bardziej komicznego i godnego politowania. Mała scena podziemna nosząca żelastwo, ćwieki, skóry oraz łańcuchy była przede wszystkim wyszydzana, żeby dopiero z czasem dostać łatkę kopistów gorszącej zachodniej kultury.

Dla wszystkich miejscowych (i nie tylko) fanów alternatywny PiotrkOFF Art Festival cyklicznie stanowi godne uwagi zwieńczenie letniego sezonu festiwalowego.

Do inspiracji jego dokonaniami przyznawali się Jonny Greenwood, The Edge, John Frusciante, Dave Navarro, Steve Albini, Johnny Marr, Billy Corgan i wielu innych muzyków. Magazyn „Mojo” ochrzcił go mianem Jimmy'ego Page'a nowej fali i umieścił na liście 100 najwspanialszych gitarzystów wszech czasów. Stworzył niepowtarzalny styl gry oparty na arpeggiach, dysonansach i nowatorskim użyciu efektów gitarowych. 25 sierpnia obchodziłby 64. urodziny. Oto przegląd najciekawszych momentów kariery Johna McGeocha.

Zapytaliśmy Opus Elefantum Collective o parę rzeczy związanych z funkcjonowaniem małego labelu o konkretnym profilu.

Łowicka impreza stopniowo staje się wydarzeniem, na które warto zwrócić uwagę.