Delta Will to zaledwie parę piosenek i kilkaset polubień na Facebooku, taki muzyczny zarodek, który naprawdę pięknie prezentuje się w fazie embrionalnej. Kanadyjczycy poszukują na razie swojego stylu, ale wszystko wskazuje na to, że jego elementami składowymi staną się zabawa rytmem w duchu Everything Everything oraz próba zgrania neofolkowej wrażliwości z nieco sentymentalną przebojowością (kawałek został otagowany jako egzystencjalny pop - how pretentious is that?). Nie wiem, jak powstają ich piosenki, ale wydają się wyrastać z improwizowanej zabawy sekcji rytmicznej, czuć w nich przestrzeń, sporo przestrzeni. Świetna transowość niebanalnie grającej perkusji wzbogacona o nienachalną, skromną gitarę, zostawiającą dużo miejsca dla wokalisty, którego głos jak i sposób śpiewania przypominać mogą wczesnego Fyfe'a Dangerfielda z Guillemots. Wszystko to sprawia, że mocno zachęcam do sprawdzenia ich debiutanckiego materiału, którego premiera już za kilka dni. Za parę miesięcy natomiast minie dekada od czasów premiery „Through the Windowpane”. Delta Will mogą zapewnić nam przyjemną podróż sentymentalną, a nie wykluczam, że znacznie więcej.