Nie wiem, czy tak do końca masz rację. Choćby J mówi teraz więcej niż kiedykolwiek wcześniej (śmiech). Z tymi wywiadami jest tak, że po prostu fajnie jest coś szturchnąć i zobaczyć co się stanie – jak to coś się zachowa, jak poruszy. My nagrywamy, jesteśmy w trasie, więc różni ludzie cały czas przychodzą „szturchać” nas swoimi pytaniami.

Muzyka! Chodzi wyłącznie o nią.

Oczywiście, ale to co robię z Dinosaur Jr. jest naprawdę niepowtarzalne. Zresztą wiesz, cokolwiek by się nie działo, oni i tak są dla mnie jak bracia. Znam ludzi, którzy nie rozmawiają ze swoim rodzeństwem po 25 lat, a przecież razem się wychowywali, więc nie uważam, żeby nieodzywanie się do siebie było czymś nadzwyczajnym; albo nie przyjaźnienie się na śmierć i życie z ludźmi, z którymi pracujesz. Po prostu jeśli chodzi o tworzenie muzyki działają zupełnie inne siły i motywacje – nie wybierasz najprostszych rozwiązań tylko takie, które są twórcze i stanowią wyzwanie. Uczenie się od ludzi, których nawet niekoniecznie muszę lubić jest jedną z rzeczy sprawiających, że moje życie jest interesujące. Może dzięki temu jestem ciągle młody? (śmiech)

Mam wrażenie, że wiele dzisiejszych kapel robi fajniejszą muzykę od nas (śmiech). Ta cała legenda epoki lat 90. jest strasznie przereklamowana – dziś jest dużo lepszy czas do grania niż wtedy.

To chyba niemożliwe.

Być może, ale tak jak ci powiedziałem, nie wiem kogo zainspirowaliśmy (śmiech). Nie powiedziałbym na przykład, żebyśmy mieli jakikolwiek wpływ na Nirvanę, czy Pavement, co często się nam przypisuje.

Pewnie! Możesz iść w eksperyment albo próbować pisać jak najlepsze piosenki. Ja na przykład chcę próbować połączyć obie te drogi. Męczy mnie to całe narzekanie, że nowa muzyka nie jest dobra – takie teorie tworzą ludzie ze złym nastawieniem i bez wyobraźni.