Nie było nigdy w Polsce wydanego tłumaczenia autobiografii Morrisseya, jest za to nasza własna biografia angielskiej legendy indie.

Przegadana, drażniąca, nudna, a może odświeżająca perspektywę, odważna, wciągająca. Piotr Szwed pisze o „Please Kill Me. Punkowej historii punka” Gillian McCain i Legsa McNeila.

„Be The Cowboy” wykracza poza gitarowy sztafaż, coraz odważniej eksponując muzyczną wszechstronność oraz, nie owijając w bawełnę, naprawdę solidny songwriting urodzonej w Japonii artystki.

Aphex Twin jest na pewno ciekawym studium dla socjologa sztuki. Sprawdzamy czy jego nowe wydawnictwo jest równie ciekawym materiałem dla potencjalnego słuchacza.

„Bon Voyage” jest ofertą skrojoną pod gusta muzycznych świrów, turystycznym rejsem all inclusive zawierającym pakiet niezapomnianych wrażeń skondensowany do rozmiaru skromnych trzydziestu minut.

Teyana na soulowych patentach Westa hołduje girlsbandowym standardom.

Po feralnym krążku z 2010 roku Interpol pomału wraca do formy.

Muzyczna dojrzałość spotyka niezobowiązującą formę – tak w telegraficznym skrócie można byłoby scharakteryzować “Future Me Hates Me”.

Gorące synthowe lato z Tomaszem Makowieckim.

Na „Time” Louis Cole w końcu spełnia pokładane w nim nadzieje muzycznych geeków.

Materiał to zaledwie 5 utworów, ale na ich przestrzeni możemy dostrzec klarowną i spójną wizję piosenki pop. Prostota całego konceptu, który oparty zostaje na żwawo śmigających akustykach, cukierkowym wokalu w asyście szklankowej gitary i klawiszowych hooków może nie wygląda imponująco - ale daleko mu do nudy.

Rozbuchany glitch spotyka psychodeliczny twee pop.