HTRK - Venus in Leo

Songwriting HTRK jest wprost zachwycający: proste, powolne pulsujące partie perkusyjne, które stanowią podstawę niemal każdego utworu, a także ciągłe repetycje, budzą skojarzenia z narkotycznym tripem. Odczucie to spotęgowane jest przez skąpanie jak zwykle rewelacyjnych gitar Yanga oraz nawarstwionych, złowieszczo pięknych syntezatorów, we wszechobecnym delayu i reverbie. Swoją drogą sposób, w jaki Yang wykorzystuje gitarę, naprawdę imponuje: działa bardzo kreatywnie i niekonwencjonalnie, często operując np. odgłosami delikatnego pocierania strun, jak w „Mentions”, ale przede wszystkim idealnie dobiera dźwięki i robi to w cudownie oszczędny sposób. Gra niewiele nut, stawiając na brzmienie i – co ważniejsze – wybrzmiewanie, dzięki czemu tworzy się przestrzeń, idealnie pasująca nastroju, który lirycznie i wokalnie buduje Standish. To, jak pieczołowity i przemyślany jest to album, przypomina trochę późne dokonania Talk Talk i nie potrafię wyobrazić sobie lepszego komplementu dla HTRK.