Ocena: 8

Spoon

Gimme Fiction

Okładka Spoon - Gimme Fiction

[Merge; 10 maja 2005]

Członkowie Spoon zdają się być twórcami niezwykle świadomymi współczesnych realiów. Wokalista Britt Daniel i perkusista Jim Eno (rodzina, hm?), którzy od początku kariery wciąż wymieniają basistów, tworzą zespół zupełnie kompletny i nadający się zarówno do tego, żeby zachwycali się nimi niezależni krytycy, jak i do tego, żeby kochały ich nastolatki słuchające Placebo. Niemal każdy poprzedni album spotykał się z doskonałym przyjęciem w obu kręgach słuchaczy. A wszystko opierało się na zręcznym czerpaniu z tego, co przez lata w muzyce gatunku najpopularniejsze i najciekawsze. Ich debiut można było przyrównać do skrzyżowania Sonic Youth z Pixies, potem zaś zmienili front na nieco bardziej popowy – na „Girls Can Tell”, ich najsłynniejszym albumie, brzmieli chwilami jak Stereophonics, czasem uciekali w stronę własnej koncepcji naiwności („Everything Hits At Once”), innym razem brzmieli jak spontaniczny jam Kurta Cobaina z Interpolem („Me And The Bean”). Dzisiaj, po trzech latach od wydania ostatniej płyty, Daniel i Eno dalej czerpią w najlepsze. I świetnie im to wychodzi.

Pierwsza piosenka na albumie, „The Beast And Dragon, Adored”, to nie tylko zręcznie opowiedziana historia, z morałem z cyklu „wygrasz, synu, jeśli wierzysz w rock and roll”, ale i świetny muzycznie utwór, który zdaje się być coverem Beatlesów, albo co najmniej Davida Bowie. Wpływy sprzed wielu lat prezentuje też „They Never Got You” – początek tego kawałka to skrzyżowanie hitowego „Maneater” z „My World Is Empty Without You” Diany Ross. Potem zaś rozwija się to w miły dla ucha utwór, a ostatnie dwie minuty to już tylko popis instrumentalny, przerywany jakimiś pomrukiwaniami Daniela. Fajne. Chłopcy nie czerpią w żadnym wypadku tylko z dorobku gigantów rocka. Żeby dobrze sprzedać album, trzeba mieć przecież trochę chwytliwych brzmień zaczerpniętych od zespołów, które same w sobie są kalkami. Tak więc w „My Mathematical Mind”, utworze zbudowanym na bazie kilku zdań oraz mnóstwa klawiszy i smyków w roli przeszkadzajek, pobrzmiewa znajomo duch Kasabian. W jednej z najlepszych piosenek na „Gimme Fiction”, singlowym „I Turn My Camera On” można się chyba dopatrzyć maniery wokalisty Scissor Sisters. W każdym z wymienionych wypadków kalki są jednak na tyle świadome i oswojone na spoonowy sposób, że nie rażą.

Choć w świetle poprzedniego akapitu brzmi to niewiarygodnie, to Spoon nie jest zespołem odtwórczym. Nie do podrobienia jest talent wokalny Britta Daniela, który w niemal każdym kawałku śpiewa innym nieco głosem - za każdym razem słucha się tego z przyjemnością. Mimo, że w porównaniu do poprzednich albumów Spoon wciąż idą do przodu, to baczny słuchacz odnajdzie na nowej płycie stare, dobre brzmienie zespołu. Wspomniany singiel, jak i pozostałe, bardzo równe piosenki, zostają przyćmione przez szósty z kolei utwór, „Sister Jack”. Jest w tej piosence coś takiego, co sprawia, że myśli się o niej kilka razy dziennie. Chodzi pewnie o jej wesołość, chwytliwość, popowość, może urzeka ta prostota, świetnie dobrany do muzyki tekst, a może to, że ktoś tu bezczelnie wskrzesił ducha pogodnego britpopu. W każdym razie na składankach „Best 2005” już powinno szykować się dla niej miejsce. Ciekawa jest też „I Summon You”, gdzie Spoon prezentują się od strony smutnej, roztrzęsionej, nieco refleksyjnej. Wychodzi im to wciąż dobrze. Nieco odstaje tylko ostatnia piosenka albumu, jest jednak krótka i nic nie zmienia w ogólnej ocenie.

Ten zespół naprawdę nie potrzebuje już niczego więcej. Po kilku ostatnich latach działalności nie dość, że są pupilkami recenzentów, to jeszcze mają mnóstwo fanów. Cały czas nie przekroczyli jednak tej cienkiej kreski oddzielającej chwytliwość od komercji i mainstreamowego popu. Wciąż nie muszą wstydzić się za to, co grają, mają talent oraz chęć rozwoju. Do tego wpadającą w ucho nazwę i tytuły piosenek. I przede wszystkim – są po prostu dobrzy. Wybaczcie, ale czego chcieć więcej.

Kamil J. Bałuk (7 czerwca 2005)

Oceny

Kamil J. Bałuk: 8/10
Kasia Wolanin: 8/10
Tomasz Łuczak: 8/10
Średnia z 21 ocen: 7,66/10

Dodaj komentarz

Komentarz:
Weryfikacja*:
 
captcha
 

Polecamy

statystyka

Przeczytaj także