Ocena: 0

Whirlwind Heat

Flamingo Honey

Okładka Whirlwind Heat - Flamingo Honey

[Dim Mak; 24 sierpnia 2004]

Grupa Whirlwind Heat ma nie tylko wpływowych przyjaciół. Znany artysta (dane znane redakcji) przysłał nam ten oto telegram:

"Flamingo Honey" to dziesięć jednominutowych prób stworzenia przeciętnych kompozycji -STOP- Prób nieudanych, ponieważ członkowie Whirlwind Heat nie są nawet przeciętnymi muzykami -STOP- Zawartość albumu porównałbym do zarejestrowanej próbnej sesji słabego zespołu punkowego -STOP- Kilkakrotne przesłuchanie "Flamingo Honey" sprawia, że Yeah Yeah Yeah's wydają się być mistrzami w tworzeniu skomplikowanych kompozycji -STOP- W stosunku do poszczególnych partii instrumentalnych nie mogę użyć nawet określenia "zgrane": dźwięki słyszalne na albumie mogliby wygenerować początkujący adepci gry na basie i perkusji -STOP- Efekty "wzbogacające" byłaby w stanie zrobić osoba pierwszy raz w życiu używająca syntezatora -STOP- Słuchanie wokalu jest torturą dla uszu szczególnie w "The Meat Packers" - wykonawcy nie zrezygnowali z straszących na "Do Rabbits Wonder?" pisków i krzyków -STOP- W "H Is O" zespół próbuje zrobić krzywdę motywowi z "Blue Monday" New Order -STOP- We wspomnianym "The Meat Packers" grupa, z mizernym skutkiem, usiłuje udawać Beastie Boys -STOP-

Nic dodać nic ująć. Moim zdaniem znany artysta (dane znane redakcji) doskonale scharakteryzował twórczość pupili Jacka White'a.

Witek Wierzchowski (25 września 2004)

Oceny

Witek Wierzchowski: 0/10
Średnia z 2 ocen: 3/10

Dodaj komentarz

Komentarz:
Weryfikacja*:
 
captcha
 

Komentarze

Gość: melo
[31 stycznia 2016]
Pierwsze zero w Screenagers.

PUBLIKACJE POWIĄZANE

Whirlwind Heat - Do Rabbits Wonder?

OSTATNIE PUBLIKACJE AUTORA

Warpaint - The Fool

Chociaż żaden z „The Fool” koncept-album, śmiało może on kandydować do miana jednej z najbardziej nastrojowych płyt roku.

The Arcade Fire - The Suburbs

Spodziewaliście się kontynuacji patosu i mesjanizmu „Neon Bible”? Nie tym razem. „The Suburbs” redefiniuje dotychczasową formułę zespołu, wzbogacając ją o bogate odniesienia do klasyki rocka. Efekt jest zadziwiająco dobry – nawet rozkochany w Kanadyjczykach recenzent Screenagers nie spodziewał się płyty tak udanej.

Wolf Parade - Expo 86

Sukcesy pobocznych projektów Kruga i Boecknera sprawiły, że główną obawą odnośnie trzeciego albumu Wolf Parade była wątpliwość, czy nie posłuchamy Handsome Rubdown lub Sunset Furs.

Yeasayer - Odd Blood

Synth pop, Miami Vice i „Jurla-jurla-ej”, tylko od gości, którzy jeszcze trzy lata temu kombinowali jak połączyć Black Sabbath z Dalekim Wschodem, a dziś „poszli w pop”... tylko taki trochę inny, ich własny.

Sunset Rubdown - Dragonslayer

Przed Wami przepis na pikantne danie. Postępujcie według wskazówek zawartych w opisie, a montrealscy mistrzowie „liryków, w których nie wiadomo, o co chodzi” i „krótkich, acz przeszywających dźwiękowych impresji”, uraczą Was daniem sezonu. Panie i Panowie – toż to sam miód!

The Decemberists - The Hazards Of Love

Tak, to znowu Oni, to znowu ja. Gratulacje! Właśnie spotkałeś Klub Kibica Colina Meloya.

Płyta

22.04.2021

Sentino - Czary Mary

Sentino na „Czary Mary” wydaje się człowiekiem dojrzalszym, nie rzuca już zabawnych, przechwałkowych wersów, ale wciąż wykazuje imponującego skilla za piórem.

Płyta

06.04.2021

slowthai - Tyron

Brytyjski raper w uderzająco podobny do Brockhampton sposób połączył bengerową przewózkę z introspektywnymi balladami.

Płyta

29.03.2021

Ƶurawie - Poza Zasięgiem

Żurawie zgrabnie łączą synth z noise rockiem: w efekcie nie da się nie zwrócić uwagi na ich brzmienie na „Poza Zasięgiem”.

Płyta

15.02.2021

Portrayal of Guilt - We Are Always Alone

„We Are Always Alone” jest nagraniem obezwładniającym.

Płyta

23.12.2020

Bring Me The Horizon - Post Human: Survival Horror

Choć nie brak krytyków stylu, jaki grupa Oliego Sykesa przybrała w ostatnich latach, trzeba przyznać jedno: Bring Me The Horizon wciąż utrzymują się na powierzchni.

Polecamy

statystyka

Przeczytaj także